Abonneren  Inloggen

Drukinkt en voedselcontact: hoe gaan zij samen?

17 oktober 2018
Premium

Voor voedselverpakkingen geldt boven alles dat ze veilig moeten zijn en de gezondheid van de mens niet mogen schaden. Dit heeft ook consequenties voor het gebruik van drukinkt. Waarschijnlijk komt er zelfs een aparte Europese verordening voor geprinte voedselcontactmaterialen. De ins en outs op een rij.

Het begrip ‘voedselcontactmaterialen’ staat voor alles wat redelijkerwijs in contact kan komen met voedsel. Ten aanzien van drukinkt denken we dan het snelst aan inkt op voedselverpakkingen, maar het gaat bijvoorbeeld ook over de bedrukte omdozen waarin deze verpakkingen met voedsel worden vervoerd. De drukinkt kan immers door het karton van de omdoos en de voedselverpakking heen dringen (indirecte migratie) en zo alsnog het voedsel bereiken. Bij directe migratie bereikt de inkt het voedsel door rechtstreeks contact tussen het geprinte voedselcontactmateriaal en het voedsel, ofwel: print aan de voedselzijde. Er kan ook sprake zijn van set-off-migratie: de bedrukte kant komt in aanraking met de onbedrukte kant en geeft inkt af, bijvoorbeeld door het stapelen van bedrukt verpakkingskarton. Vervolgens kan directe migratie plaatsvinden. We spreken tot slot van gasfasemigratie als drukinktcomponenten uit geprinte voedselcontactmaterialen ontsnappen als gevolg van verhitting en via die weg het voedsel bereiken. Europese regelgeving Als je kijkt naar wet- en regelgeving op het gebied van voedselcontactmaterialen, dan begint het met de Europese verordening 1935/2004. Daarin staat dat een producent van voedselcontactmaterialen veilige producten moet leveren, die de gezondheid van de mens niet kunnen schaden. Ook de kleurstoffen en pigmenten (drukinkt) in voedselcontactmaterialen moeten aan deze algemene eisen voldoen.


Log in en lees alle premium artikelen gratis.

Om dit artikel te kunnen lezen moet u inloggen. Heeft u nog geen account? Registreer nu en lees al onze premium artikelen gratis!

Inloggen Gratis registreren